Αν αισθανθείς τα όνειρά σου να γκρεμίζονται και οι ελπίδες σου να χάνονται. Αν ο άνθρωπος που πίστεψες σε πρόδωσε, μην απελπιστείς. Ηρωας δεν είναι αυτός που κερδίζει μια μάχη, αλλά αυτός που κρύβει τον πόνο του πίσω από ένα χαμόγελο και βαδίζει μπροστά.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007
"αστερακι μου"
αυτό που έγινε με μας να το δεις σαν μια γλυκιά ανάμνηση, σαν κάτι που θα σε κάνει χαρούμενη όταν το θυμάσαι, σαν κάτι που θα το σκέφτεσαι και θα χαμογελάς
κλείνω τα μάτια μου κε αφίνομαι, ταξιδεύο...χάνομαι μέσα στο όνειρο μου... είναι όνειρο? είναι παρέσθισι? Όχι δεν είναι τίποτα απο τα δύο ίσος ναι να είναι όνειρο, όμος δεν είναι φαντασίοση, είναι αλιθινό... ΤΟ ΖΩ.. ΤΟ ΝΙΟΘΩ... και κάθε μέρα που περνάι γίνεται όλο κε πιο έντονο... Υπίρξε στιγμί που δεν πίστευα η μάλον δεν το περίμενα πώς θα μπορούσα να σε νιόσο να σε αγγίξο να νιόσο την ανάσα σου τοσο δινατά... Όμος να που σαν απαλό κε τριφερό αεράκι μπίκες μέσα μου κε με μάγεπσες... Είσαι το ωραιότερο δώρο στη ζωή μου.... ΚΑΙ ΑΣ..... Είναι βάσανο να είμαι μακριά σου, να μην μπορώ να σε έχω... να μην σε έχω στην αγγαλιά μου.. να μην μπορώ να σε κιμίζο με γλυκόλογα.. να μην μπορώ να σου δίνο το γλυκό φιλί μου κε να σου λέω Καλημέρα ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ... Όμος με κάθε όμορφη σκέψη.... ανάμνηση..... το βάσανο μετατρέπετε κε γίνετε γέλιο,χαρά... Σαγαπώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου